| بازگشت به صفحه اول |
به مناسبت روز جهانی کارگر: وضعیت فاجعه آمیز کارگران ایران
در روز جهانی کارگر و اول ماه مه امسال کارگران ایران در شرائطی باز هم
بدتر از سال
پیش
بسر میبرند. در حالی که در اثر سیاست های جمهوری اسلامی 75 درصد جمعیت
کشور ثروتمند ایران با مشکلات معیشتی روبرو هستند، مسائل حاصله از
کرونا نیز به مشکلات پیشین اضافه شده و شرائط را فاجعه‌آمیزتر نموده
است. گفته میشود که برخی از کارگران مجبور به زباله گردی شده اند.
در این وضعیت حتی سخنگوی دولت هم هشدار میدهد که میلیون‌ها تن در معرض
بیکاری و اخراج از کار قرار دارند. بیش از ۳ میلیون شاغل رسمی و ۴
میلیون شاغل غیررسمی با کاهش دستمزد یا اخراج روبرو بوده و همچنین یک
میلیون و ۵۰۰ هزار کارگاه تعطیل شده است. به گفته مرکز پژوهش‌های
مجلس، کرونا می‌تواند به بیکاری موقت ۶.۴ میلیون نفر منجر گردد. در
حالی که دستمزد کنونی کارگران تنها یک سوم هزینه های ایشان را می
پوشانَد و نرخ تورم "وارد
محدوده ۵۰ درصدی شده"، شورای عالی کار، حداقل دستمزد کارگران را تنها
۲۱ درصد نسبت به سال پیش افزایش داده است. کارگران ایران با گوشت و
پوست و استخوان فقر و تنگدستی را لمس کرده و دیده‌اند که حاکمیت
کوچک‌ترین توجهی به رفع مشکلات آنان نشان نمی‌دهد و به جای پرداختن به
آنها راه خود را می‌رود.
این وضعیت، بویژه جلوگیری از ایجاد تشکل و سندیکا،
اعتراضات کارگران و سایر گروههای تحت فشار جامعه را به دنبال داشته
است.
چند نسل از فعالان کارگری به خاطر خواست سندیکای مستقل و دفاع از حقوق
کارگران، زجرکش و آواره شده، متحمل زندانهای طولانی مدت و پرداخت
وثیقه‌های سنگین شده اند. حاکمیت شماری از شرکت کنندگان در تظاهرات سال
گذشته روز جهانی کارگر و کارگران هفت تپه را بازداشت و پس از فشارهای
روحی و روانی در شهریور‌ماه به حبس های طولانی مدت محکوم کرد: سپیده
قلیان، عسل محمدی، ساناز الهیاری، امیر امیرقلی و امیرحسین محمدی فرد،
هر کدام به 5 سال حبس و اسماعیل بخشی، کارگر و نماینده کارگران نیشکر
هفت‌تپه به ۱۴ سال حبس و محمد خنیفر، کارگر دیگر هفت‌تپه به ۶ سال حبس
محکوم شدند. امروز اکثر فعالان کارگری نیز در کنار زندانیان سیاسی و
مدنی در زندان ها با خطر ابتلا به کرونا دست و پنجه نرم میکنند.
مردم، بویژه فرودستان جامعه در دیماه 96 و آبانماه 98 دست به خیزشی
سراسری زدند که با سرکوب و کشتار رژیم روبرو شد. در آبانماه رژیم بار
دیگر جنایتی در مقیاس جنایت علیه بشریت مرتکب شد و صدها و بلکه هزاران
تن از معترضان را به قتل رساند و آمار کشته شدگان را منتشر نکرد. این
خیرش ها نشان دادند که تا زمانی که به خواست و نیازهای مردم و بویژه
فرودستان جامعه توجه نشود و تغییری اساسی صورت نگیرد، مبارزات مردمی که
برای بقای خویش تلاش میکنند، هر بار شدیدتر از پیش، ادامه خواهد یافت.
طی هفته‌های گذشته
نیز کارگران
در برخی نقاط کشور برای پیگیری حقوق و مطالبات خود دست به تحصن و
اعتراض زده‌اند. حدود سه هزار نفر از کارگران مشغول به کار در تونل‌های
شرکت زغال‌سنگ کرمان روز دوشنبه اول اردیبهشت‌ماه در سه شهرستان راور،
کوهبنان و زرند، کار خود را تعطیل کرده و دست به تجمع در مقابل دفاتر
ائمه جمعه و فرمانداری زدند. در دوم اردیبهشت جمعی از کارگران فاز دو
پالایشگاه آبادان در اعتراض به تعویق پرداخت مطالبات مزدی خود تجمع
اعتراضی به پا کردند. در استان آذربایجان غربی دبیر‌خانه کارگر از
بیکاری طیف وسیعی از کارگران خبر داد و در خوزستان کارکنان اداره برق
در بهبهان دست به اعتراض زدند. آخرین اعتراض‌ها در مجتمع نیشکر هفت‌تپه
صورت گرفت که طی ان
۵۰۰
تن از کارگران دست از کار کشیدند.
نتیجه‌ی 41
سال حکومت جمهوری اسلامی ورشکستگی اقتصادی، تعطیلی بسیاری از صنایع،
ورشکستگی مراکز تولیدی و شرکت های خصوصی، فرار سرمایه ها، از بین رفتن
فرصت های شغلی و بیکاری گسترده کارگران و کارکنان این واحدها همراه با
تورم فزاینده، گرانی سرسام آور، رانت خواری و اختلاس فراگیر بوده است.
در این مدت جمهوری اسلامی به جای حل مشکلات مردم و کشور به دنبال صدور
انقلاب و شیعیگری به نام مردم ایران بوده و همچنان به دشمن تراشی،
گروگانگیری، مداخله سیاسی و نظامی در کشورهای دیگر، تروریسم، مقابله با
آمریکا و در این اواخر حتی جن و انس پرداخته و اقتصاد ایران را نیز
فدای این اهداف کرده است. حاکمیت با اختصاص مبالغ هنگفت برای اهدف
مذهبی و نظامی، امور عمرانی و سازندگی را به محاق برده است. سپاه بخش
بزرگی از اقتصاد کشور را تحت چنبره خود گرفته و رشد نیروهای مولده و
اقتصاد سالم را غیر ممکن ساخته است.
در نتیجه این سیاست ها در دوران شیوع کرونا که بسیاری از کشورها
امکانات مالی عظیمی برای پشتیبانی از اقتصاد خود و مقابله با عوارض
کرونا در نظر گرفته اند، جمهوری اسلامی که صدها میلیارد دلار خرج غنی
سازی هسته ای کرده و امروز آه در بساط ندارد، اقدام به فروش سهام برخی
از شرکت های دولتی و حتی شرکت هایی که مالکیت عمومی دارند در بازار
بورس پرداخته است. تسهیلات ۲۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومانی که حاکمیت برای
مقابله با اثرات اقتصادی کرونا برای خانواده های نیازمند ایرانی در نظر
گرفته در مقایسه با صدها میلیارد دلاری که به باد داده اند، توهین به
مردم ایران است.
راه
خروج واقعی کشور از شرائط کنونی استقرار آزادی، دموکراسی، جدایی دین از
حکومت و روی کار آمدن حکومتی ملی و متکی به آراء مردم است که حقوق همه
شهروندان از جمله کارگران را تامین نماید.
سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور تشکیل سندیکا و فعالیت آزادی
سندیکائی همچنین تغییر اساسی قانون کار و بیمه های تامین اجتماعی به
نفع کارگران و زحمتکشان ایران، بویژه زنان کارگر و برگزاری آزادانه
مراسم روز کارگر (اول ماه مه)
را حق مسلم کارگران ایران میداند و به همه گروهها و طبقات میانی
جامعه که آنها نیز در پی استقرار آزادی و تامین حقوق اقتصادی و سیاسی
خود می باشند یادآوری میکند که مبارزه با استبداد، بدون همبستگی و
اتحاد با کارگران و زحمتکشان به پیروزی نخواهد رسید.
گرامی باد روز جهانی کارگر
سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور
11 اردیبهشت 1399 برابر 30 آوریل 2020
info@iranazad.info
| بازگشت به صفحه اول |
